Zmysły wewnętrzne? To one mogą mieć coś wspólnego z problemami Twojego dziecka!

Na pewno każdy z nas zna takie zmysły, jak: zapach, smak, wzrok, słuch, dotyk. Są to zmysły zewnętrzne, czyli najprościej tłumacząc takie, które powstają na zewnątrz naszego ciała. Mało, kto zdaje sobie sprawę z „posiadania” zmysłów wewnętrznych (znajdujących się wewnątrz ciała), które są dla nas równie ważne. O ile zmysły zewnętrzne udaje nam się zazwyczaj kontrolować, na przykład zatykamy nos przy brzydkim zapachu, to wewnętrzne są nieustannie aktywne i nie możemy ich wyłączyć.

Zmysły wewnętrzne są istotne w terapii Integracji Sensorycznej i często można spotkać się w diagnozach lub informacjach od terapeuty z ich nazewnictwem. Dlatego warto je sobie przybliżyć, by mieć świadomość, o czym rozmawiamy ze specjalistą i jakie problemy mogą mieć nasze dzieci.

Zmysły wewnętrzne to:

• zmysł przedsionkowy – odbierany za pomocą ucha wewnętrznego; dostarcza wiadomości na temat położenia głowy w stosunku do powierzchni ziemi, ruchu naszego ciała w przestrzeni oraz równowagi;
• zmysł proprioceptywny – dostarcza wiadomości w wyniku rozciągania się i kurczenia mięśni na temat pozycji ciała i ruchów części naszego ciała;
• zmysł interoceptywny – dostarcza wiadomości o wrażeniach płynących z narządów wewnętrznych; reaguje między innymi na takie funkcje, jak głód, ciepłota ciała, stan pobudzenia.

Bardzo ważna jest pomyślna współpraca zmysłów wewnętrznych i zewnętrznych, czyli prawidłowe przetwarzanie sensoryczne, które polega na organizowaniu informacji pochodzących z naszego ciała i świata zewnętrznego w celu wykorzystania ich w codziennym życiu.

  

Problemy z przetwarzaniem sensorycznym mogą powodować między innymi kłopoty z równowagą, koordynacją, planowaniem motorycznym, rozproszoną uwagą, bardzo częste trudności z zasypianiem, a przez to wpłynąć na trudności z uczeniem, „niezgrabność ruchową”, a nawet niepewność i niską samoocenę dziecka.

  

Jeżeli macie obawy, że Wasze dziecko jest „niezgrabne ruchowo” lub wychowawca daje Wam sygnały, że dziecko wydaje się „odstawać od rówieśników”, ma trudności z koncentracją uwagi, warto wtedy skontaktować się z terapeutą SI. Terapeuta przeprowadzi obserwację i testy, które określają trudności dziecka i dostosowują do nich terapię.

  

Z życzeniami prawidłowej współpracy

zmysłów zewnętrznych i wewnętrznych,

Marta Trzcińska

oligofrenopedagog, pedagog kulturoznawstwa i edukacji elementarnej, terapeuta SI, arteterapeuta; pracująca w szkole podstawowej z oddziałami integracyjnymi; a prywatnie mama 3,5-letniej Agatki

Literatura:

Kranowitz C. S., „ Nie-zgrane dziecko. Zaburzenia przetwarzania sensorycznego – diagnoza i postępowanie,” Wyd. HARMONIA.