Rodzicu, bądź dzielny! - debiut przedszkolny

Pierwsze dni w przedszkolu to nie lada wyzwanie. Dla dziecka, ale także - a może przede wszystkim - dla rodzica/rodziców. Obawa o to, jak będzie, stres, nerwy. Niestety, nasze dzieci są bardzo bystrymi obserwatorami i szybko wychwytują negatywne emocje, a następnie same je przejmują. Chcąc pomóc dziecku przekroczyć próg przedszkola bez lęku, najpierw musimy zacząć od siebie. Anna Waszkiewicz - pedagog pracujący w grupie z najmłodszymi dziećmi - podpowiada od czego powinniśmy zacząć.

1. Stres i obawy rodziców udzielają się dziecku, dlatego postarajcie się nie denerwować. Łatwo powiedzieć, trudniej wykonać, prawda? Cóż, musicie uwierzyć w swoje dziecko. Pomyślcie o tym, jak bardzo jest dzielne. Świetnie da sobie radę!

2. Nie rozmawiajcie przy dziecku o swoich obawach. Maluchy rozumieją więcej, niż się nam wydaje.

3. Nie straszcie przedszkolem. Często rodzice robią to zupełnie nieświadomie. Ot, choćby rzucając przy obiedzie: "W przedszkolu pani nie będzie cię karmiła!"

4. Uczcie dziecko samodzielności (podczas posiłków, ubierania się, w toalecie), ubierajcie w rzeczy, które zna (by mogło je łatwo rozpoznać w szatni) i potrafi własnoręcznie założyć (spodnie bez guzików, buty bez sznurowadeł), jednocześnie zapewniajcie je o tym, że jeśli z czymś ma kłopot, zawsze może poprosić o pomoc innych. Wówczas maluch nie będzie miał podstaw do obaw, jak sobie poradzi bez mamy.

5. Rozmawiajcie z dzieckiem o tym, jak bardzo jest dla Was ważne, jak bardzo jesteście dumni z jego samodzielności, jak się cieszycie, że rośnie i może wkroczyć w kolejny ciekawy etap swojego życia.

6. Opowiedzcie dziecku o tym, jak wygląda dzień z życia przedszkolaka. Zwykle jest on podobny. Dzieci zbierają się w sali i mogą się chwilę pobawić. Później następuje mycie rąk i śniadanie. Po nim jest czas na edukację, zajęcia w grupie. W pierwszych dniach będą one miały zapewne charakter zapoznawczy - z placówką, kolegami. Następnie dzieci jedzą drugie śniadanie, po którym nastaje czas zabawy. Później obiad, leżakowanie, podwieczorek i wyczekiwanie na powrót rodziców.

PIERWSZE DNI W PRZEDSZKOLU:

=> Wcześniej zapytajcie, czy pierwszego dnia dziecko może przynieść coś z domu np. ukochanego misia, do którego będzie mogło się przytulić w chwilach tęsknoty.

=> Zarezerwujcie sobie dzień wolny.

=> Wstańcie odpowiednio wcześnie, aby nie szykować się w pośpiechu.

=> Odprowadźcie dziecko do przedszkola, odszukajcie z nim szafeczkę i opowiedzcie mu o jego znaczku w taki sposób, aby miało z nim miłe skojarzenie.

=> Przedstawcie dziecko oraz siebie wychowawcy - to nie tylko przejaw dobrego wychowania, ale także dbałość o dobre relacje z nauczycielem, które wyjdą z korzyścią dla naszego dziecka - dobra komunikacja ułatwia wykrywanie problemów oraz ich rozwiązywanie.

=> Nie przedłużajcie momentu rozstania, nawet jeśli dziecko płacze i błaga Was, byście je zabrali. Musicie być silni! Wiecie przecież, że nic złego się nie dzieje, a owo wydłużanie daje jedynie dziecku złudną nadzieję na to, że zabierzecie je z przedszkola.

=> Nigdy nie zabierajcie płaczącego dziecka z powrotem do domu!!! Pamiętajcie, wówczas kolejne próby pozostawienia go w przedszkolu będą jeszcze cięższe!

=> W pierwszym tygodniu postarajcie się odbierać dziecko odpowiednio wcześnie. Jeśli to nie jest konieczne, nie zostawiajcie go do końca.

=> Informujcie dziecko o tym, kiedy po niego przyjdziecie (np. będę po obiedzie) i zawsze dotrzymujcie danego słowa.

=> Odbierając dziecko powiedzcie mu, jacy jesteście z niego dumni, że jest już przedszkolakiem. Nie wypytujcie na siłę o to, jak było. Poczekajcie, aż dziecko samo zechce opowiedzieć.

ZAUFAJCIE NAUCZYCIELOM!

Oni także chcą, aby okres adaptacyjny przebiegł łagodnie ;)